4 maart

Dag allemaal

Gisterennamiddag na het zoeken van Amaretto die we niet gevonden hebben in een Italiaanse winkel, zijn we terug afgezakt naar het centrum, omdat we uitgenodigd waren om naar een voorstelling te gaan kijken van de jongeren die hier tijdens de namiddag verblijven. En omdat we hun optredens nog nooit gezien hadden, waren wij uitgenodigd tussen de gasten om alles vanop het podium mee te volgen. Eerst kwamen de Rwandese slagwerkers aan de beurt, daarna de slagwerkers typerend van Burundi, daarna dansers en danseressen die traditioneel dansten en zongen en daarna de acrobaten. Indrukwekkend om allemaal voor je neus te zien gebeuren! Die acrobaten halen gevaarlijke toeren uit amai! Spectaculair!

Gisterenavond nog een filmpje meegekeken en dan naar bed.

Deze morgen aangekomen op school scheen het zonnetje en ben ik beginnen voorbereiden aan mijn lesjes, die ik normaal zou moeten gegeven hebben. Maar tijdens het onthaal dook plots een probleem op met het water, waardoor mijn mentor weg moest. Ik zou dus de klas voor mij alleen hebben na het onthaal, die altijd buiten wordt gehouden met de 3 klassen samen. Doordat mijn mentor dus weg, was besloot de juf van het 3de (musha haar mentor)om na het onthaal een DOT te organiseren.…

Zonder met ons of met de juf van het 1ste te overleggen, mochten de kinderen stoelen uit de klassen halen en buiten zetten. Daarna werdt een koppeltje gekozen die mochten ‘trouwen’, werden ouders gekozen, getuigen en danseressen. Iedereen kreeg een plaats en de andere kinderen waren familie of vrienden die uitgenodigd waren. Allemaal zeer leuk, maar ONS idee dat WIJ gingen uitvoeren hadden zij dus mooi overgenomen... Aan de andere kant kreeg ik zo de kans om lekker veel foto’s en filmpjes te maken van het hele gebeuren, om in de koffer te steken en op stage in België te gebruiken. Zo hebben wij er optimaal met de kinderen van kunnen genieten.

Eerst werd het koppeltje voorgesteld aan de ganse groep, daarna kwamen de dansers op en de getuigen. Wanneer de muziek startte mochten de danseressen dansen, wanneer er gepraat werd stonden vooral de getuigen en de ouders in de kijker. Alles verliep volgens de rwandeese traditie, behalve de koe, want die kregen we niet mee van Frans, omdat het anders voor de kinderen ‘te echt’ zou overkomen. Kinderen hier zouden namelijk nogal snel kunnen denken dat ze uitgehuwelijkt worden of dat ze echt getrouwd zijn en dat was nu ook weer niet de bedoeling! Maar onze bruid kreeg wel een sluier en huwelijksringen, (terplaatse in elkaar gestoken) allé, het was met alles erop en eraan!

Na de ceremonie werd er nog wat gedanst en opgeruimd. Tegen dat we terug in de klas aankwamen, was mijn mentor al terug en kon ik nog 10 min. les geven. Ik heb het onthaal dus nog kunnen doen en met Mister Teddy de weerkalender.

Het hoekenwerk zal dus voor morgen zijn. Ik zal proberen, als het weer het toelaat en ik de kans krijg van de mentoren, om uitnodigingen te maken voor vrijdag, versiering en kralen voor kettingen te maken, en verder te werken aan de haarbandjes, waar we al aan begonnen waren. Hopelijk verloopt alles volgens plan :)

Deze namiddag heb ik wat gewerkt voor school en ben ik naar Kigali geweest met Rita en Laurent op zoek naar Amaretto (niet gevonden) en achter een nieuwe diepvriezer voor in het centrum. En natuurlijk wat gewerkt voor school. Ideetjes uitgeschreven voor de koffer en verder gewerkt aan onze lesvoorbereidingen.
Veel werk maar alles op zijn tijd ;)


Vele groetjes daar in België en tot binnenkort

Grietkin